Toevoeging bij de tekst van december 2024
Bij "de Stralende" - Hildegard van Bingen
Mandala van ‘de Stralende’- visioen van Hildegard van Bingen.
De mandala volgt de tekst van Hildegard van Bingen.
Maar Hildegard tekent haar visioen als een beleving in de verticale richting: ze geeft een uitdrukking tussen boven en beneden.
Mijn tekening verbeeldt haar visioen in een cirkel.
Op die wijze wil ik de intieme verwevenheid van De Heilige - voortkomend en verbonden met Het Heilige - met de ziel tot uitdrukking brengen.
Centrum van de mandala vormt een uitstralende driehoek als beeld van de ‘Persoon met grote helderheid’, maar van Wie het Aangezicht niet zichtbaar is.
Aan weerszijden zijn ‘de grote vleugels’: beeld van Liefde en Wijsheid. De vleugels vormen de ‘zoete, zachte bescherming’.
De omlijsting van de ‘ijzerkleurige’ 8-puntige ster staat voor ‘de berg’, de plaats.
De blauwe ‘ogen’ kijken rond onder de vleugels in zowel licht als duister; ze zijn uitdrukking van de ‘Vreze Gods’ die ons opent voor de Wijsheid.
De blauwe ‘sterren’ fonkelen boven de vleugels: ze zijn uitdrukking van ‘een veelheid van sterke deugden’, die ons openen voor de Liefde.
In de straal van de cirkel, hier de middenlijn, toont zich ‘een jong meisje’, beeld van zuiverheid van de ziel. Weergegeven in haar voeten en haar hoofd in de cirkels van geel, oranje licht. Haar ‘voeten’ uitdrukking van het ‘trouw in heldere voetstappen volgen van het Woord’ en haar ‘hoofd’ uitdrukking van de ‘heldere bezoeking van degene die over de schepping heerst en de kracht van gelukzaligheid over de schepping doet stromen’.
Wanneer wij het hart zuiveren, de ziel tot ontplooiing laten komen ons innerlijk oog en oor openen, toont zich de Aanwezigheid van de Heilige voor een ieder op geëigende wijze!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
December 2024 Der Leuchtende- visioen van Hildegard von Bingen
Uit: Brandend licht, vertaald uit te Engels door Aline Douma
In deze tekening zie je de Wijsheid op de top van de Berg, scharnierpunt van de hoogste geschapen hemel met de goddelijke wereld. Ze wordt ervaren als een Grote Engel. Haar vier vleugelen temperen het voor schepselen ondraaglijk licht dat eindeloos, overvloedig ‘vanaf boven naar beneden stroomt’. Alle licht ‘beneden’ in de schepping, waar dan ook, komt vanaf daar ‘van boven’. Wijsheid wordt gesymboliseerd met het getekende Alwetend Oog. Zij weet de verborgen mystieke zin van de schepping, Zij weet wat van elk schepsel wordt verwacht (gehoopt), en deelt dat in ieders hart op verborgen wijze mede. Dat is de kern van ons geweten. Weten, niet alleen in de betekenis van wat en wie we in wezen zijn, maar ook en vooral wat we behoren te doen en te laten.
Weten betekent ook macht en we kunnen kiezen die macht voor onszelf aan te wenden, wat meestal gebeurt. In dat geval zijn we als vissen met zwarte ogen (die eigenlijk niet ‘goed’ willen zien), die gevangen zijn in het water, de voorbijgaande stroom van de tijd. Ongericht, chaotisch, tot ze in en door de tijd worden verzwolgen.
Maar we kunnen ook naar het geweten, naar de in ons hart huizende wijsheid, luisteren. Op schipperende wijze, soms wel, soms niet, hoe het ons uitkomt. Dat zijn de grijze ogen (niet zwart, niet wit) die weliswaar hemels gericht zijn, maar ze zijn mat, nog sterk verbonden met het aardse zelf willen. De wit-zilveren ogen zijn van de zielen die innerlijk het besluit nemen met vallen en opstaan geheel en altijd gehoorzaam te zijn aan de Wijsheid, aan de richtende stem van het geweten. Zij ‘naderen’ als het ware de Wijsheid daar ‘in de hoogte’ en bestijgen de hemelse Berg. En dan zijn er sterren. Zij symboliseren de zielen die spiritueel vrij (geworden) zijn, die de wijsheid hebben verinnerlijkt en als het ware zelf engelen zijn geworden, niet meer gebonden aan plaats en tijd, maar wel het licht van de Wijsheid, waar ze ook zijn, weerspiegelen en uitstralen.
Als je geraakt wordt in je innerlijk, ‘je’ ziel, door het licht van de Wijsheid (de witgouden straal naar beneden), dan is dat voor de ‘ogen’ van de uiterlijke mens ondraaglijk. Het gelaat, de spiegel van de ziel, is daarom in het visioen van Hildegard von Bingen dan ook ‘niet te zien’. Dat heb ik trachten te tekenen door de ‘beschermede vleugels’ tussen ziel en (de viervoudige) ‘uiterlijk mens’ binnenin.